χελιδονια
θυμαμαι πραγματα απο πριν να γεννηθω
στο στηθος μου κοχλαζει η απεραντοσυνη,
θελω να την φυσηξω μεσα στον μισχο ενος χαμομηλιου
το κεφαλι μου σπαει γινεται χελιδονια
το αιμα μου
το πινουν οι θαμνοι το τρωνε τα ζωα
η βροχη απαραλλαχτη απο συννεφο σε συννεφο,
απο χωρα σε χωρα
και μυριζει ο κοσμος
σαν να περασε απο διπλα μας η γη πριν τους ανθρωπους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου