καθε φορα που ζεσταινομαι σκεφτομαι οτι πεθαινω
απλα το σκεφτομαι
σκεφτομαι εναν θανατο με αρχη και τελος
οπως η ζωη. αλλα λιγοτερο ανουσιο
και με περισσοτερο εσενα
δηλαδη καπως ετσι:
πεθαινω, εσυ, εσυ, εσυ, εσυ, εσυ.
εσυ που εβαζες στον καφε "οση ζαχαρη κολλησει σε ενα βρεγμενο κουταλακι"
μεχρι κι ο πυρετος μου το θυμαται
μεχρι κι ο πυρετος μου ντρεπεται γι'αυτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου