το μαγαζι ειναι σκοτεινο κι εχει παρα πολυ κοσμο. ειναι νωρις ομως υπαρχει κεφι. σε καθε μου βημα πεφτει πανω μου καποιος γνωστος και μου μιλαει ενω καποιος αλλος με χαιρετα απο μακρια. πολλους απο αυτους τους ξερω καλυτερα απο οτι ξερω την παρεα μου. πολλοι απο αυτους μου αρεσουν ή μου αρεσαν καποτε. με πολλους απο αυτους θα φιληθουμε αποψε στο στομα. το μαγαζι ειναι σκοτεινο και η μουσικη ειναι τρομακτικη. και πολυ δυνατα.
και καποιος φωναζει το ονομα μου παρα πολυ δυνατα κι εγω κανω οτι δεν ακουω γιατι οταν καποιος με φωναζει με το ονομα μου παρα πολυ δυνατα εχει καιρο να με δει και μου κανει πολυ αδιακριτες ερωτησεις
- καλα εισαι;
- να μη σε νοιαζει
κανω οτι δεν ακουω. κανω οτι δεν ακουω. κανω οτι δεν ακουω. κανω οτι δεν ακουω.
απο το ταβανι κρεμεται μια κυρια. ειναι καραφλη.
την κοιταζω. μετα αυτη εξαφανιζεται και αναβουν τα φωτα κατα λαθος. σιγουρα κατα λαθος και μενουν αναμμενα για πολλη ωρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου