το γκομενακι του σουπερ μαριο

σπασμενα μπουκαλια στις γωνιες, σαν φυλλα απο φαντασματα δεντρων. 

δεν ξερω γιατι το ειπα αυτο.

μυριζω το χερι μου. το χερι αυτο εχει μυρωδια εντελως διαφορετικη απο ολο το υπολοιπο σωμα μου.
το κρυβω οταν σε σκεφτομαι. το κρυβω οποιον κι αν σκεφτω.
να γιατι δεν μου αρεσουν οι ανθρωποι. γιατι δεν μπορεις να τους εκπαιδευσεις. πρεπει να τους κανεις φιλους σου. 
να γιατι δεν μου αρεσουν οι ανθρωποι. γιατι δεν μπορεις να τους αγκαλιασεις. δεν γινεται. δεν ειναι δυνατον. κι απαγορευεται μαλλον. 
σκασιλα μου. καθολου δε θελω την επαφη. θελω μονο την αισθηση.
εσενα σε κοιταζω μονο κι νιωθω σαν να με αγκαλιαζουν ολοι οι πλανητες και ολα τα συννεφα και ολες οι αγκαλιες. 
σκασιλα μου. κι αυτο πνιγει. αλλα τουλαχιστον το νιωθω.
εσενα σε κοιταζω σε μια φωτογραφια μεσα στο κουμπιουτερ και το νιωθω αυτο.


και μετα ονειρευομαι. κι ειναι σαν βιντεο γκεημ. αλλα προχωραμε απο πιστα σε πιστα μαζι. πυροβολουμε μαζι τα εξωγηινακια και σκοτωνουμε κακους μαζι. κατι σαν σουπερ μαριο αλλα με το γκομενακι του διπλα. 




αγκαλιαζω τα δεντρα κι αυτα μου πεφτουν απο τα χερια και σπανε στις γωνιες και μυριζει ενα παραξενο κατουρο μετα.
σαν να ηπια μιση μπυρα και να κατουρησα μετα μεσα στο μπουκαλι. και να το αγκαλιασα μετα. και να μου επεσε και να εσπασε στη γωνια.




να γιατι δεν μου αρεσουν οι ανθρωποι. γιατι θελω και θυμαμαι δεν ειναι το ιδιο αλλα διαρκουν το ιδιο και μεσα στο νερο δεν αλλαζει το χρωμα τους.