Οι νοσοκομες εδω ειναι πολυ ομορφες. Ολες τους ειναι. Κι ειναι κι ενας αντρας αναμεσα τους. Μονο ενας νοσοκομος. Αυτος μου ξυρισε τον κωλο χτες. Με διελυσε ο γαμιολης. Κωλος ειναι γαμιολη, προσεχε. Το πρωι με ρωτησε μια νοσοκομα αν πηγαν ολα καλα. "Νομιζω εχει ερεθιστει ο κωλος μου απο το ξυρισμα και με ενοχλει". Η νοσοκομα μου χαμογελασε και καθως τσεκαρε τον ορο, ειπε χωρις να με κοιταζει - χαμογελωντας ομως ακομη:
"Δεν σας ειπε κανεις να το κανετε σπιτι σας πριν εισαχθειτε, ε; Οι περισσοτεροι ερχονται πλυμενοι-ξυρισμενοι γι' αυτον τον λογο."
Ειδα τον κωλο της. Δεν τον κοιταξα. Τον ειδα απλα. Η ρομπα της ηταν τσαλακωμενη εκει, πραγμα που σημαινε οτι μαλλον καθοταν πριν ερθει να με δει. Δεν ειχε καμια σημασια αυτο, ηταν κατι που σκεφτηκα. Το διαπιστωσα. Το συμπερανα. Το μυαλο μου λειτουργουσε.
"Ξερουν ολοι δηλαδη οτι σε αυτο το νοσοκομειο υπαρχει ενας μαλακας που σφαζει τους κωλους τον ασθενων με ξυραφακια μιας χρησης;"
Εννοουσα: "Ποιος να μου το πει μωρη μαλακισμενη. Ειδες κανεναν;"
Το χαμογελο της αλλαξε. Επειδη πηδιοταν με τον γαμιολη. Το καταλαβα αμεσως. Το χαμογελο της γυρισε προς τα μεσα. Χαμογελουσε σε αυτον, σαν να τον μαλωνε. Σαν να σκεφτοταν: "Αχ μωρε Γαμιολη, αδιορθωτος εισαι" και υστερα να θυμοταν που την πηρε απο πισω ο Γαμιολης, μετα που μου ειχε ξυρισει τον κωλο, στην ιματιοθηκη ή οπου σκατα πηδιουνται οι γιατροι στα νοσοκομεια. Στις σειρες.
"Την επομενη φορα θα το ξερετε και θα ερθετε προετοιμασμενος."
Αμεσως συνειδητοποιησε την βλακεια της η ομορφη νοσοκομα με την τσαλακωμενη ρομπα, αλλα πριν προλαβει να συμμαζεψει το δυσοιωνο σχολιο της, την εκοψα αλλαζοντας τονο στην φωνη μου και μιλωντας πολυ τυπικα, λες και τηλεφωνουσα σε πιτσαρια:
"Την επομενη φορα θα σας παρακαλουσα να μου ξυρισετε τον κωλο εσεις"
Περιμενα να πει κατι σαν "Συμφωνοι", "Ιt's a fucking deal", εστω "Θα 'ταν μεγαλη μου τιμη". Αντ' αυτου πεταξε ενα "Ετοιμοοος..." που ουτε που καταλαβα σε τι αναφεροταν και εφυγε απο το δωματιο. Δεν γιναμε φιλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου