29.6.10

Φα' το ή σιδερωσε το




Φρικιο, μη χανεσαι. Θα σε ξαναδω; Το ωραιο σπιτι σου τι ωραιο που ειναι. Ξερω τρεις τροπους για να φευγω απο αυτο. Και στο σπιτι σου φαινομαι πιο αδυνατος εκει μεσα. Γιατι ειμαι μονος μου. Λειπουν. Κανείς εντελως. Ερχεσαι εσυ πού και πού αλλα δεν ξερω τι ζητας απο 'μενα. Βλεπω μονο τι παιρνεις. 

Εχω μιλησει με το καζανακι σου.

Εμενα να μου λες την αληθεια. . Κανω εμετο. Κανω εμετο

Κι οταν σε ασχετες ωρες περναω απο το σουπερ μαρκετ που κατεβαινεις για να μου παρεις να φαω, γευομαι το μυαλο μου κι ετσι μπορω πολυ ευκολα να σε πω «Φιλαρακι» «Μαν» «Μαλακα» «ΜαλακαΜου» «Τρελο Κλασιμο Φιλε»,

σιγουρος οτι μπορω και να γραψω δεκαπεντε σελιδες ποιημα αμα κατσω στον υπολογιστη.

Κι ολο πηδαμε κι ολο μιλαμε

και στο τελος δεν εχω χερια. Ή δε θυμαμαι τιποτα. Ηδεθυμαμεσενα και το ποιημα μενει στον καθρεφτη του μπανιου σου σαν πιτσιλιες απο σπασμενο μπιμπικι.

Ο,τι μεγαλωνει πολυ γρηγορα εμεις το περιμενουμε στη γωνια, ετσι δεν ειναι;




πώς στροβιλιζεσαι κατω απο το σεντονι και μου κοβεις το ποδι
και αιματα
και στιβεις το σεντονι πανω απ' το κεφαλι μου και ξεχειλωνει το στομα μου και μου λες

«φα'το. ή σιδερωσε το»

εγω τρωω αστρακια και μυγακια αστρακια και μυγακια αστρακια και μυγακια

Δεν υπάρχουν σχόλια: