5.7.10

το εντερο της πολης ή το πληθος











Δροσιζομαστε κατω απ' τη γη
με τρελους και πρεζονια
και με δεκα λεξεις


Περναει το ΜΕΤΡΟ μα δεν μπαινει κανεις
Ουτε βγαινει


Οι μπροστα τραγουδαμε στους πισω
για να μη φοβουνται


Γρασιδι στις σκαλες
Η μυρωδια του γρασιδιου
Κυλουν οι σκαλες
Σταματουν


Περναει το επομενο, αδειο
Σε εξι λεπτα θα περασει αλλο ενα
Αδειο κι αυτο


Το βραδυ θα ειμαστε εδω


Αυριο πρωι θα  'μαστε εδω


Μακρια απ' τον ουρανο
Μεσα στο εντερο της πολης


Οι οδηγοι θα μας κοιτουν 
και θα σβηνουν τα φωτα
Συντομα θα μαθουμε 
να τους αναγνωριζουμε
Θα τους δωσουμε ονοματα
και θα τους χαιρεταμε
Εκεινοι θα σβηνουν τα φωτα


Κι οταν θα μεινουν οι τρελοι 
χωρις εφιαλτες,
τα πρεζονια χωρις ποιημα,
τα χερια χωρις τραγουδι,
οι σκαλες χωρις βοη,


τοσο μακρια απ' τον ουρανο


θα βρεξει λιγο














Δεν υπάρχουν σχόλια: