άψυχο μπλεμπλέ

ξυπνας μια μερα και ντρεπεσαι να βγαλεις την πυτζαμα σου για να πλυθεις.
δισταζεις να μπεις στο ασανσερ. φοβασαι να πηδηξεις απο εκει που πηδουσες.


ξυπνας μια μερα και σε εχει τσιμπησει πολλες
φορες, στο ιδιο σημειο, το ιδιο εντομο. 


ξυπνας μια μερα εντελως ξεκουραστος.
ενω εχεις κοιμηθει πολυ λιγο. εχεις κοιμηθει πολυ λιγο τα τελευταια δεκα χρονια.
σκεφτεσαι πιθανα ονοματα για τα πιθανα παιδια σου. ονοματα που θα μισησουν
τα παιδια σου και θα σε κατηγορουν γι' αυτα και θα σε μισουν. σκεφτεσαι για 
ποσα ακομη πραγματα θα σε μισησουν τα πιθανα παιδια σου και ποσο απιθανο 
ειναι να μη σε μισησουν για κατι και γι' αυτο, ακομη και υποθετικα, ακομη και 
στη φαντασια σου επιμενεις για αυτα τα ονοματα. 


«σ' αγαπω. αληθεια το λεω. θελω να γινουμε γονεις.»
«πιπερια. καροτα μπλαντζαρια. πιτσα ροζ αψυχο μπλεμπλε.»


ξυπνας μια μερα και το προσωπο σου δεν εχει τσαλακωματιες απο το μαξιλαρι.
ο κωλος σου δεν εχει ουλες απο το λαστιχο της κυλοτας σου.
το μπανιο σου εχει μπαλκονι.




και με μισεις. κι εγω σε μισω κωλοπαιδο. ουστ.