Η θαλασσα ειναι μπλε αλλα τα κυματα ειναι μαυρα

_________________________________________________________
Ο γιος μου κοιμαται αγκαλια με ενα σφυρι. Δεν το αποχωριζεται. Αλλα τον αφηνω, γιατι κι εγω εχω κοιμηθει στη ζωη μου με πολυ παραξενα πραγματα στην αγκαλια μου και στο κρεβατι μου.


Ο γιος μου μπαινει μεσα στο πολυχρωμο πλαστικο αυτοκινητακι του. Βγαινει στο δρομο, κατεβαινει μεχρι τη γεφυρα, στριβει στην εξοδο για την εθνικη. Ακουω τη σειρηνα του ολο και λιγοτερο οσο απομακρυνεται και μετα ολο και περισσοτερο οσο πλησιαζει ξανα.


Αποψε τα ματια του εχουν στεγνωσει κι ειναι σαν ψευτικα. Το μεσημερι παραπονεθηκε πως τον πονουσαν ολα του τα κοκκαλα και του εβαλα μια ασπιρινη στο στομα - ετσι κανω εγω οταν γυρναω το βραδυ απο τη δουλεια και δεν μπορω να βολεψω πουθενα τα ποδια μου. Βαζω μια ασπιρινη στο στομα μου και κανω την προσευχη μου.


Κατι εχει φαει και θα τον πειραξε. Τον γδυνω και τον ξαπλωνω στο κρεβατι του. Τριβω με το χερι μου την κοιλια του κι ευχομαι να ημουν μαγος ή να 'ταν το χερι μου εστω μαγικο. Ειναι η κοιλια του μαγικη και μαλακωνει. Το χερι μου βυθιζεται μεσα του και σαν να μην πονεσα ποτε στο σωμα, χαιδευω μεσα του το δικα μου μαλλια, τις δικες μου ανοησιες και μας παιρνει ο υπνος.


Στα ονειρα μου, ο γιος μου δεν εχει χερια. Εχει δυο λεπτα καλωδια ή δυο ποταμια. Και καθε πρωι τον βαζω να με αγκαλιαζει και μολις απλωσει τα χερια του για να το κανει, εγω τα μετραω.


- Ασε κατω το σφυρι, μεγαλωσες πια
- Οχι ειναι το σφυρι μου ειναι
- Ασ'το κατω ειπα
- Οχι οχι οχι οχι οχι οχι οχι οχι οχι. 
- Ασ' το κατω ειπα
- Οχι. Χωρις αυτο βλεπω-