9.10.11

OCD





Τολμω το ονομα σου και πρεπει να ανοιξω τη βρυση και να την 
αφησω να τρεχει οσο ξυριζω τα μαλλια μου και βαζω σταγονες στα ματια μου,
αλλιως θα σε δω το βραδυ, καπου θα σε πετυχω
πιο αδυνατο και τι σκατα σου συνεβη και τι με νοιαζει εμενα
και τι πινεις τωρα πια και πώς εισαι το επομενο πρωι κι αραγε παιρνεις τα χαπια σου κι αραγε με θυμασαι με αγαπη
αλλα με διηγεισαι με θρασος και 
τι τραγουδια θα μου εβαζες να ακουσω, ποια τραγουδια θα μου ειχες μαθει αυτα τα χρονια που 
ουτε καν περνας πια εξω απο το σπιτι μου και πώς σκατα 
πας στη δουλεια σου αφου απο εδω ειναι ο δρομος σου. 
Ή μηπως μετακομισες ή τελικα πεθανες ή ξυπνησες ενα πρωι και 
δεν ησουν αρρωστος ή δεν ησουν ποτέ ή δεν ησουν τοτε.


Κι εκεινο το βραδυ που δεν κουνιομουν γιατι με περιμενατε στο σαλονι 
να βγουμε φωτογραφια ολοι μαζι κι απο τοτε δεν μπορω να 
ξαπλωσω στο κρεβατι μου, δεν μπορω να μεινω στο υπνοδωματιο 
πολλη ωρα χωρις να φοβαμαι οτι θα μεινω για παντα εκει μεσα 
κι αλλαξα επιπλα 
κι αλλαξα χρωματα και το σημαδι πισω απο το αυτι μου πολυ σπανια το αγγιζω οχι γιατι θυμαμαι που πονουσα αλλα γιατι θυμαμαι που γελουσα και δεν θυμαμαι τιποτα αλλο αναμεσα στον Δεκεμβρη εκεινο και εναν Μαρτη τεσσερα χρονια μετα, περα απο το οτι ετρεχα. 


Ετρεξα για ενα διαστημα, στα σκοτεινα. 

8 σχόλια:

EmilyAllanPoe είπε...

ταυτίζομαι.
υ.γ. δε μπορώ να γραφτώ στο blog σου. Κουμπιά γιοκ.

ιακωβος είπε...

δεν ξερω απο κουμπια κλπ

ιακωβος είπε...

νομιζω εμαθα απο κουμπια κλπ

Ανώνυμος είπε...

Είσαι δέντρο.

Theorema είπε...

Obsessional Compulsive Disorder?
Mon semblable, mon frere...

Ανώνυμος είπε...

όλοι έχουμε τους λόγους μας, αλλά είναι δύσκολο να μην μπορείς να πας στο κρεβάτι, να σε πονάει η θέα, η αίσθηση, οι αναμνήσεις...

*Αστέρω* είπε...

Δεν θα έπρεπε να μπορείς να γράφεις έτσι, είναι άδικο.
Εκτός από αυτό το κείμενο, πιο κάτω διάβασα τίτλο το "όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω όμορφος σαν την Adele" και πιο πανω είδα το βίντεο "γενέθλια". Θα κάνω για αυτά τα τρία post το ίδιο σχόλιο που έκανα και για το live της Adele στα Brit Awards 2011:
"δεν το 'χω με τους πολύ ταλαντούχους ανθρώπους, ντρέπομαι να τους βλέπω, μαργώνω-δεν μπορώ να το εξηγήσω, είναι σα να ζουν μόνιμα πολύ ιδιωτικές στιγμές και δεν πρέπει να 'μαι μπροστά"
Να 'στε καλά μεσιέ.
*Α*

Ανώνυμος είπε...

Το 'χω διαβασει τοσες φορες που νομιζω πως το εχω γραψει εγω.