1.12.11

blogovision #20 (ludopatini)

Εγώ μουσικοκριτικός δεν είμαι, δε θα διαβάσετε σχόλια επί των ειδών της μουσικής σε μένα, ακόμα προσπαθώ να ξεπεράσω τον όρο dance-infected pop (αν υπήρχε blogovision για φράσεις θα ήταν στη πεντάδα μου), εγώ ακούω μουσική για να φαντασιώνομαι ότι είμαι ροκ σταρ και ανεβαίνω με την κιθάρα (ή το μπάσο μου) και τις γόβες μου στη σκήνη και να ερωτεύομαι και να με ερωτεύονται 25χρονοι. Εγώ θα σας πω τι άκουσα φέτος, τι τραγούδησα εκκωφαντικά στο σπίτι και στο αυτοκίνητο, με τι ερωτεύτηκα, με τι χόρεψα, με τι ήπια, με τι έκανα φίλους, με τι εραστές, με τι υπόκρουση δούλεψα, έκλαψα, έκανα μπάνιο, πήγα βόλτα, έζησα τη χρονιά εν τέλει. Δεν είναι τα καλύτερα, δεν χώρεσαν όλα, θα μετανιώσω για κάποια, αλλά σίγουρα το 2031 που θα είμαι ακόμα 25, όταν θα τα ακούω θα λέω «αχ 2011, αυτές ήταν εποχές». 


 20. Adele -21 


Λοιπόν, κανονικά σε αυτή τη θέση θα ήταν η Florence and the machine. Το Shake it out το αγάπησα, το ίδιο και το Breaking down και το All this and heaven too και το What the water gave me. Και γενικά όλο το πρώτο κομμάτι του δίσκου. Μέχρι που έβαλα να τον ακούσω σερί και μαγείρεψα, συμμάζεψα, σφουγγάρισα, έκανα μπάνιο, έφαγα, άναψα τσιγάρο κι αυτή έπαιζε ακόμα. 20 τραγούδια. Σίριουσλι Φλόρενς; Εχω μια τεράστια προκατάληψη με τους καλλιτέχνες που δεν έχουν μέτρο. Εχεις τόσα πολλά να πεις και κανένα από αυτά δεν είναι ένα Dog days are over, ένα Kiss with a fist έστω; Πέντε τραγούδια ξανά σε διαφορετική -χειρότερη- εκδοχή; Σε αγαπώ, σε εκτιμώ, έχω τραυματίσει τις φωνητικές μου χορδές τραγουδώντας μαζί σου, αλλά θα τιμήσω και τον οικοδεσπότη μου σε αυτό το blog και την καρδιά μου τη σορόπα και, παρότι το ζητούσε ο οργανισμός της να είναι στο νούμερο 21, θα βάλω την Adele. Γιατί, είμαι ροκάς, αλλά έχω πονέσει. 


3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Λάϊκ και απο'μας! <3

Ανώνυμος είπε...

Δεν είμαι ανώνυμη, είμαι η ιωάννα, και όπως έχω ήδη δηλώσει, είμαι με τα κορίτσια. Ι like, πατινιμου

hlektronio είπε...

Δώσε ρε πατίνα. (αυτό το σιριουσλι φλόρενς από χτες με στοιχειώνει, λολ!)