10.3.12
To πλοιο
Και το μεσημερι
αγαπησες κατι πανω μου,
μεσα στον ηλιο
ή γυρω απ' τον ηλιο,
την ωρα που σκεπαζε η σκια του ποδιου μου
τους ανθρωπους
Θα μιλαμε
και δε θα φερνει πια τον καιρο
ο αερας
Θα τον φερνει η προσπαθεια
Με ενα αντικειμενο που βρηκα
-βγαζει εναν ηχο-
ξαναρχεσαι
Αλλα τωρα ειναι βραδυ πια
Μεσα στο πλοιο
κοιμουνται τα αλογα
κι εξω απ' το πλοιο,
γυρω απ' το πλοιο
κοιμαται ο αφρος
Το σεντονι ασιδερωτο
μα τεντωμενο καλα
και μυριζει ωραια
Οταν ξυπνησουμε
θα το φαμε
Μεσα στο πλοιο
κοιμουνται τα αλογα
περιποιημενα
και γυαλιστερα
Να βγεις πρωτος
-πρωτα το κεφαλι.
Και τα ποδια ποτέ
Τα ποδια σου οχι,
να μην εχεις τελος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
να μην έχεις τέλος. όλο ήταν εκεί, ξέρεις. αλλά το τέλος με απόκαμε. μία λίρα για τους συνειρμούς σου.
na grafis pio sixna gia na perno ti dosi mou.
Δημοσίευση σχολίου