10.3.12

To πλοιο





Και το μεσημερι
αγαπησες κατι πανω μου, 
μεσα στον ηλιο
ή γυρω απ' τον ηλιο,
την ωρα που σκεπαζε η σκια του ποδιου μου
τους ανθρωπους


Θα μιλαμε
και δε θα φερνει πια τον καιρο
ο αερας
Θα τον φερνει η προσπαθεια


Με ενα αντικειμενο που βρηκα
-βγαζει εναν ηχο-
ξαναρχεσαι


Αλλα τωρα ειναι βραδυ πια


Μεσα στο πλοιο
κοιμουνται τα αλογα
κι εξω απ' το πλοιο, 
γυρω απ' το πλοιο
κοιμαται ο αφρος


Το σεντονι ασιδερωτο
μα τεντωμενο καλα
και μυριζει ωραια


Οταν ξυπνησουμε
θα το φαμε


Μεσα στο πλοιο
κοιμουνται τα αλογα
περιποιημενα
και γυαλιστερα


Να βγεις πρωτος
-πρωτα το κεφαλι.


Και τα ποδια ποτέ
Τα ποδια σου οχι,


να μην εχεις τελος
























2 σχόλια:

neflus είπε...

να μην έχεις τέλος. όλο ήταν εκεί, ξέρεις. αλλά το τέλος με απόκαμε. μία λίρα για τους συνειρμούς σου.

Ανώνυμος είπε...

na grafis pio sixna gia na perno ti dosi mou.