Βρεχει πια.
Δεν χωραμε στο αυτοκινητο σου.
Οι στραβοι καθρεφτες. Ο αγκωνας σου.
Σου λεω να σβησεις τα φωτα, δεν ειναι επικινδυνο.
Ξερεις τι λειπει απο εδω; Ενα συρταρι. Ενα συρταρι.
Τωρα πια κλεινουμε τα παραθυρα, αναβεις τη θερμανση,
δεν καπνιζουμε, δεν ανοιγει η πορτα μου, εχει μπλεχτει
καπου η ζωνη μου,
εχει μπλεχτει καπου η ζωη μου.
Η μυτη μου ειναι υγρη. Η κοιλια μου ειναι στεγνη. Η αναπνοη μου
ειναι πρησμενη. Εχουμε σταματησει.
Τι ειναι αυτο; Το λιμανι; Χτες δεν ηταν ετσι.
Μεσα απο το δερμα
μου δεν φοραω τιποτα γιατι
στο πισω καθισμα ειναι ακομη καλοκαιρι.
«Σου αρεσει αυτο το τραγουδι;»
Οχι δεν μου αρεσει. Δυναμωσε το.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου