blogovision #12 (by ludopatini)

No 12 Jessie Ware - Devotion

Κάπου φανταστικά

Οταν ήμουν μικρη το αγαπημένο μου μέρος σε όλο τον κόσμο ήταν τα παράπονα. Ενα λάξεμα του βράχου μερικούς κολπίσκους μακριά από την παραλία των διακοπών μου, που προστατευόταν από τον αέρα, είχε νερό χρώμα τιρκουάζ, χωρίς παραλία για να αράξεις, μόνο μια κούρμπα του βράχου που σα να 'χες κόψει με μαχαίρι, στη μέση της οποίας κάποιος είχε χαράξει πολλά χρόνια νωρίτερα, δίπλα στην ημερομηνία, μια μόνο ανορθόγραφη φράση: «Τα παράπονά μου ίνε τρία». Εξού και η αυτοσχέδια ονομασία. Με μια σιωπηρή συμφωνία όλοι ονομάσαμε αυτή την τιρκουάζ τρύπα του χάρτη «τα παράπονα». 

Οταν ήμασταν μικρά, αφού αποκάμαμε από τις βουτιές και γυρίζαμε στην παραλία μας ροδοκοκκινισμένοι, ξεθεωμένοι, σχεδόν ανυπόφορα ευτυχισμένοι, προσπαθούσαμε να μαντέψουμε τα 3 παράπονα αυτού του παραθεριστικού προγόνου, του οποίου την ταυτότητα ούτε καν τολμούσαμε να μπούμε στη διαδικασιά να διερευνήσουμε. «Δεν τον πήγαν βόλτα με τη βάρκα, του λείπει ο Μπατσινίλας από το άλμπουμ της Πανίνι, ο αδερφός του έχει μεγαλύτερο ποδήλατο». Η διαδικασία κρατούσε ώρες και αν εξαιρέσει κανείς τις χιουμοριστικές απόπειρες, στην πραγματικότητα ο καθένας αράδιαζε ασυνείδητα τα δικά του παράπονα. 

Περίπου 25 χρόνια αργότερα, περίπου οι ίδιοι άνθρωποι, περίπου την ίδια περίοδο, συνεχίζουμε να πηγαίνουμε στο ίδιο μέρος διακοπές. Οταν είμαστε εκεί, είμαστε πάντα στα 80s, 10χρονα που κολυμπάνε μερικά χιλιόμετρα την ημέρα ανακαλύπτοντας νέες παραλίες, εξερευνώντας εγκαταλελειμένα σπίτια, ξενυχτώντας χαζά παίζοντας πρωταθλήματα ξερής, να μιλάμε για τότε, για τώρα, για τα ενήλικά μας παράπονα ή και για τίποτα απολύτως. Μια ετήσια βουτιά στα παράπονα είναι πάντα στο πρόγραμμα, σαν ένα τάμα στη μνήμη του παραπονεμένου προγόνου, αλλά και των δικών μας παιδικών παραπόνων. Και κάθε χρόνο έχουμε ένα αγαπημένο soundtrack για εκείνες τις μαγικές μέρες, τις μόνες του χρόνου που νιώθουμε ακόμα ότι ο κόσμος ολόκληρος είναι αυτή η γωνιά του χάρτη και μας ανήκει. Φέτος αυτό το soundtrack ήταν η Jessie Ware. Που κατά ένα τρόπο μοιάζει με τις διακοπές μας: αφήνει πίσω τη χιπστερία, παραμένει κουλ, μελαγχολικά κεφάτη και λίγο 80s. 

Ηταν λογικό που τα βρήκαμε.

#13 Rufus Wainwright - Out of the Game

#14 Pan Pan - That pink dot up in the sky

#15 Lambchop - Mr M

#16 Menomena - Moms

#17 Perfume Genius - Put your Back N2 lt

#18 Porcelain Raft - Strange Weekend

#19 Chromatics - Kill for love

#20 Heartless Bastards - Arrow