οι τριχες στην πλατη μου χορευουν κρυφα
Καθυστερημενες και λιγο μαλακισμενες
Δεν ξερω αν ειναι σωστο να λεω μαλακισμενες
τις καθυστερημενες τριχες μου
Δεν θα ελεγα ποτέ μαλακισμενο
ενα καθυστερημενο παιδι
κι αν μου ξεφευγε κατι τετοιο
πιθανοτατα θα ζητουσα συγγνωμη μετα
και τωρα σκεφτομαι
ολα αυτα που λεμε οτι θα καναμε ή
δεν θα καναμε
και γενικα ολα αυτα που λεμε
ειναι οι πραγματικοι μας φιλοι
Ανυπαρκτοι και γι'αυτο αναντικαταστατοι
Σαν το καρφι που περναμε τα βραδια για εντομο
την ωρα που παμε στην τουαλετα
και λεμε απο μεσα μας:
«Αυτο το γαμημενο το καρφι,
τριακοσια χρονια ειναι εκει,
τριακοσια χρονια το περναω για κατσαριδα.
Να θυμηθω να το βγαλω το πρωι ή να αγορασω επιτελους
ενα καδρο»
αλλά ποτέ δεν κανουμε κατι
και ποτέ το καρφι δεν γινεται εντομο
και κανείς δεν μας χαριζει ενα καδρο
γιατι τα καδρα ειναι ηλιθια δωρα
Τα καδρα, τα βιβλια, τα λουλουδια,
ολα τα δωρα ειναι ηλιθια
γιατι τιποτα δεν μπορει να μας κανει ευτυχισμενους
και μερικες φορες νομιζουμε οτι τα εχουμε ολα
επειδη εχουμε χερια ή ποδια ή αγαπη στη ζωη μας
και μερικες φορες νομιζουμε οτι δεν εχουμε τιποτα
επειδη χασαμε ενα χερι ή ενα ποδι ή εναν ανθρωπο
και μερικες φορες κλανουμε στον υπνο μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου