τροποι

και θα βγει ετσι ξαφνικα μια μερα ο ηλιος
υστερα απο τρεις μηνες.
Και δεν θα υπαρχει γρασιδι να ξαπλωσουμε
Kαι τα δεντρα, που ηταν μονο σκιες
που ηταν μονο εκτοπλασματα, θα εχουν αδειασει.
Κι απ' τα κουφαρια
θα ξεχωριζουν μονο τα σακια των σκυλιων εκεινων
που γαβγιζαν το τελευταιο βραδυ,
που ομως γαβγιζε και το νερο και δεν ακουστηκαν -
ακουστηκε μονο το νερο

ομως ασ' τα ομως αυτα τωρα ομως

Και ποιος εισαι εσυ;

ειμαι το χαρτι της βροχης
ειμαι το σκατο της γιδας
και να μιλας σαν ανθρωπος

Σαν ανθρωπος μιλω, ανθρωπος δεν ειμαι;
Οσο τα ματια μου ειναι ματια ανθρωπου, 
θελω-δεν θελω, θα μιλω σαν ανθρωπος.

γιατι εχεις ηδη δυο πρωκτους και τεσσερα ματια και δωδεκα χρησιμα νυχια που κοιμουνται ΠΟΙΟΣ σου τα εδωσε;

Ξυπνησε μου τα
Ξυπνησε τα μου
Ξυπνα τα

πισω απ' τα χειλη σου λες
«αχ πότε θα αγαπαω ξανα
αχ πότε θα 'χω γευση;»

Μαθε με να αναπνεω απο παντου
και φωτιζε με, να μην με παιρνει ο υπνος

κριμα τα δοντια σου 
η γλωσσα σου
η φωτια στο πιο γαλαζιο αστερι

Παρε την σπονδυλικη μου στηλη
Φυτεψε την κρυφα και φροντιζε την
Μου τρεχουν τα σαλια

τοτε για λιγο μην κολυμπας στα κατουρα σου

Γιατι;

γιατι σε κανουν βρωσιμο

Θελω να με πας στο βουνο και να μου μελανιασεις το στηθος μου και να μου ξεριζωσεις ενα ποδι μου - διαλεξε εσυ. 
Κι ο,τι αλλο εχω διπλο να μην το εχω πια διπλο.

τι λεμε;

παρακαλω
παρακαλω