χελιδονια

θυμαμαι πραγματα απο πριν να γεννηθω 

στο στηθος μου κοχλαζει η απεραντοσυνη,
θελω να την φυσηξω μεσα στον μισχο ενος χαμομηλιου

το κεφαλι μου σπαει γινεται χελιδονια 

το αιμα μου 
το πινουν οι θαμνοι το τρωνε τα ζωα
η βροχη απαραλλαχτη απο συννεφο σε συννεφο, 
απο χωρα σε χωρα

και μυριζει ο κοσμος 
σαν να περασε απο διπλα μας η γη πριν τους ανθρωπους