22.7.10

τα σωθικα της πετρας



ασπρομαυροι ανδρες με ανοιχτο στομα κι ανοιχτα ονειρα


πλιτς πλιτς κολυμπουν απο τα βαθια προς τα ρηχα 


κολυμπουν στη στερια. απο την ακτη προς την πολη


χωρις το εξωγηινο βαρος του ερωτα


μα με καθρεφτες στην κοιλια 


και με μαλλια που μου γαργαλουν τη ζωη


μεχρι τα σωθικα της πιο μικρης πετρας που 'χουν πατησει


τα ποδια μου




εξωγηινοι ανδρες με ανοιχτο σωμα και γεματο στομα


πλιτς πλιτς περνουν στεγνοι μεσα απ' το νερο, στο χωμα


με τα ματια τους μετρουν τα δαχτυλα μου


με τα χερια ψαχουλευουν το κεφαλι μου






με το δαχτυλο ζητουν 


με τη γλωσσα 


με τα ματια ζητουν


με τη γλωσσα σκαβουν μεγαλο στρογγυλο σημαδι στον οριζοντα






το ελκος του απογευματινου ηλιου















3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εκτός των άλλων, ωραίο σκηνικό ρε συ. Σε παραλία γυμνιστών να υποθέσω. Λες ποια είναι ή είναι μυστικό;

ιακωβος είπε...

εκτος ποιων αλλων;

δεν ειναι παραλια

Ανώνυμος είπε...

Εκτός του σούπερ κώλου