η αρρωστια

-εσυ που δεν ειχες αποριες κι ηταν η μεση σου λεπτη, πιανοσουν απο τις κρεμαστρες στην ντουλαπα κι εκανες τον αθλητη.


Τωρα που εχεις την ιδια αρρωστια αλλα δεν ειμαστε το ιδιο αρρωστοι, μπουκωνεις τις βρυσες με τα δαχτυλα σου. 


Κι εγω με τα δικα μου, μπουκωνω τις πληγες σου.


Αν ειχαμε ασθμα αντι για αλφαβητο, θα στομωνε ο φοβος τα δοντια σου. Αλλα και παλι θα μας εγδερνε το σκοταδι. Ή το ταβανι. Ή θα μας επνιγε καποιο καλωδιο. Ή θα πατουσα το λυμενο σου κορδονι και θα επεφτες. Και θα πεθαινες.




______________________
Απο πανω πετουν πετρες στο πατωμα