Κατω απο εκεινους που επιπλεουν

Ο εγχορδος παφλασμος του Σαββατου φτιαχνει ρυτιδες μεσα στο νερο
και σπρωχνει πιο περα τους ανθρωπους, χωρις να μετακινει τα σωματα τους.


Σαν τσαλακωμενα σακουλακια αστραφτουν τα βραχια στο βυθο. 


Τα στοματα υπογραμμισαν μια κορυφη τ'απογευμα, με πρασινο διακεκομμενο σφυριγμα.
Με σφυριγμα πασαλειψε τα νυχια μου κι ο ηλιος. Τα νυχια μου. Ολα τα νυχια μου.


Αγαπω την αναπνοη μου καθως βυθιζομαι. Χωρις καμια συμπαθεια,
αλλα με εμπιστοσυνη. Πλενομαι με αυτην κατω απο εκεινους που επιπλεουν.
Καποιοι απο αυτους ειναι οι φιλοι μου μα δεν τους ξεχωριζω. Ολοι ειναι φιλοι μου τωρα.