Κοροιδευω τον Αυγουστο

Μπαινουν ολοι στη σειρα σιγα-σιγα.

Δεν το καταλαβαινεις με την πρωτη ματια

-ουτε απο τοσο κοντα-

ομως, αν τρεξεις λιγο με το μυαλο σου

κι αν πας μερικα βηματα πιο πισω

βλεπεις οτι αυτο κανουν.

Οι ανθρωποι συνεχως μπαινουν σε μια σειρα.

Σου φαινεται σαν να αγγιζονται διστακτικα

μα στην πραγματικοτητα στοιχιζονται διακριτικα,

λες κι ειναι σημαντικο πραγμα 

η συμμετρια στην αποσταση.

Θεε μου, ειναι τοσο σημαντικη η αποσταση.

Κοιμηθηκα με το παπλωμα χτες κι ηταν η πρωτη νυχτα

που δεν ξυπνησα ουτε μια φορα μουσκεμα απο τον ιδρωτα

η πρωτη νυχτα που ισως και να μην ειδα ονειρα.

Ετσι κοροιδεψα τον Αυγουστο. Αποψε ομως θα κοιμηθω

παλι γυμνος κατω απο τον ανεμιστηρα, χωρις σεντονι.

Γιατι δεν μου αρεσει να λεω ψεματα στους εφιαλτες.

Αλλωστε, δεν νομιζω πως συρρικνωνονται ετσι. 

Στοιχιζονται κι αυτοι, ντυμενοι με στρατιωτικα ρουχα.

Καποιοι κρατουν ακομη τα οπλα τους. Των υπολοιπων

τα οπλα τα εχω παρει εγω. Τα βαζω στη σειρα σιγα-σιγα.