Δεν κλαιει, δεν χεζεται, μου σφιγγει το δαχτυλο και χασμουριεται.
Το βλεπω να μεγαλωνει μεσα στα ρουχα του, ατάιστο μα χορτασμενο.
Ολοι μου λενε «Ποιου το ονομα θα παρει;» και «Προσεχε κανει ρευμα εδω» και «Ποιου το ονομα θα παρει;» και «Ποιου το ονομα θα παρει;» και «Αρκει να ειναι ευτυχισμενο»
Κι εγω σκεφτομαι «Τι διαολο τους πιανει τους ανθρωπους και μιλανε»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου