blogovision #18 (by ludopatini)

18. Porcelain Raft - Strange Weekend 


Is it too deep for you?

Είναι κάτι άνθρωποι που τους αγαπάω συνήθως πιο πολύ από τους άλλους που όταν θες να τους μιλήσεις από τη γωνιά των αισθημάτων νομίζεις τους πονάς. Σαν να έχεις πάρει ένα μυτερό σίδερο και τους το ανεβάζεις σιγά σιγά από τα ρουθούνια. Πρέπει να το κάνεις προσεκτικά. Και όσο το κάνεις, αυτοί, ακόμη κι αν προσπαθούν να παραμείνουν ψύχραιμοι, μορφάζουν και τινάζονται, τραβιούνται και τσινάνε. Είναι δύσκολο για αυτούς να ρουφάνε αισθήματα πόσω μάλλον από τα ρουθούνια. Ειδικά όταν δεν ξέρουν πού να τα βάλουν. Για αυτό, όταν παίρνεις την απόφαση να το κάνεις έτσι κι αλλιώς, νιώθεις την ανάγκη μετά από κάθε πρόταση να ζητάς διαβεβαίωση πως όλα βαίνουν καλώς έως εκεί, κι αν κάτι νιώθεις δεν πάει καλά, να βγάζεις το σίδερο, να το γλυκαίνεις λίγο, να μιλάς για λίγο στο γήπεδό τους· να σιγουρεύεσαι πού και πού πως αντέχουν ακόμα πριν κάνουν μια σπασμωδική κίνηση και σε τραυματίσουν ή αυτοτραυματιστούν, εν ολίγοις θες να τους ρωτάς κάθε λίγο «is this too deep for you?» Σε τέτοιους ανθρώπους απευθύνονται οι Porcelain Raft, για αυτό και χρυσώνουν το δράμα τους με μελαγχολικές μελωδίες και απόκοσμα φωνητικά, μαλακώνουν τις κιθάρες τους με ονειρικούς βόμβους και μαγικά σύνθεσάιζερ. Θέλουν να ουρλιάξουν απελπισμένοι αλλά προτιμούν να ψιθυρίσουν τρυφερά, να ρίξουν λίγο dream pop μελάνι για να μη σε τρομάξουν. 
Αυτό δε σημαίνει πως αν ανοίξεις καλά τα αυτιά σου δε θα ακούσεις το ουρλιαχτό. 







#19 Chromatics - Kill for Love
#20 Heartless Bastards - Arrow