blogovision #19 (by ludopatini)

19. Chromatics - Kill for love 

Ψέματα έλεγα τελικά μου αρέσεις 

Για μια στιγμή κάπου στις αρχές Απριλίου νόμιζα ότι τέλειωσε ο δίσκος των Chromatics και φοβήθηκα μήπως ήρθε η συντέλεια, αλλά τελικά έκανα λάθος, έπαιξε κανονικά για μια αιωνιότητα ακόμα κι έτσι συνέχισα ό,τι έκανα. Που δεν ήταν και κάτι συγκλονιστικό έτσι κι αλλιώς. Το πιο συγκλονιστικό που συνέβη σε αυτό το διάστημα ήταν ότι τελικώς ο 90λεπτος δίσκος με τα 17 κομμάτια -synth pop το λένε;- μου άρεσε. Σχεδόν ύπουλα μου άρεσε, εκεί που τον είχα βάλει στο φόλντερ με τα ΟΧΙ, μαζί με όλους τους άλλους δίσκους από είδη μουσικής που δεν αγαπώ με πάθος ειδικώς δε όσους δε λένε να τελειώσουν λες κι έχουμε χρόνο για μέτριους τεράστιους δίσκους. Η διαφορά του Kill for love είναι ότι δεν ήταν καθόλου μέτριο κι ότι δεν ήθελα να τελειώσει. Οχι γιατί γράφει κάποιου τύπου ιστορία -όχι τουλάχιστον στο δικό μου βιβλίο. Αλλά γιατί μου αρέσει ο κόσμος μέσα στον οποίο ζει. Λίγο ονειρικός, λίγο 80s, λίγο νεφελώδης, όπου οι άνθρωποι σκοτώνουν για την αγάπη ή καλύτερα για τον έρωτα. 
Δεν τον αγαπώ, αλλά μου αρέσει. Και μερικές φορές το μου αρέσεις είναι καλύτερο από το σ'αγαπώ. Οχι εγώ, ο Κιθ. 
Είναι μια από αυτές τις φορές.






#20 Heartless Bastards - Arrow