blogovision #3 (by γιακωβος)

Χτες πηγα να αγορασω αεροθερμο. Η πωλητρια αρχισε να μου δειχνει τα καινουρια, εξελιγμενα και αθορυβα μηχανηματα.
«Ξερετε κατι... Εγω θελω το λιγοτερο αθορυβο που εχετε» της ειπα.
Μπερδευτηκε. Αρχισα να βαζω ολες τις συσκευες στην πριζα για να σιγουρευτω οτι θα εβρισκα αυτο που εψαχνα. 

Δεν μπορω την ησυχια. Ειναι πολυ περιπλοκη. Η ησυχια ειναι απλως μια πλατφορμα για εκατομμυρια απροσκλητους θορυβους που προσγειωνονται μεσα στο κεφαλι μου σαν χαλαζι και για εκατομμυρια απροσκλητες σκεψεις που τρεφονται απο αυτο οπως τρεφονται τα ζουζουνια απο το ξυλο. 

Χρειαζομαι συνεχως ενα εξαρτημα, εναν τροπο να σβηνω την τεθλασμενη ησυχια και να παραμενω στην ευθεια μιας ζεστης μονοτονιας.

Οταν ημουν μικρος, «ισιωνα» την απολυτη σιωπη με μουρμουρητα. Επεφτα για υπνο και ο μονος τροπος να σβησουν «οι τηλεορασεις στο κεφαλι μου» ηταν αυτος. Μουρμουρουσα μεχρι να αποκοιμηθω.

Μουδιαζε το μυαλο μου, γινοταν μαλακο και αφρατο για να χωρεσει τα ονειρα. Οταν το μυαλο ειναι γεματο σκεψεις, πού να χωρεσουν τα ονειρα;

Μεγαλωνοντας αρχισα να χρησιμοποιω λιγοτερο οικολογικες τεχνικες. Κλεινομουν στο μπανιο κι ανοιγα την βρυση. Πολλοι οταν μπαινουν στην τουαλετα, ανοιγουν τη βρυση για να μην τους ακουνε. Εγω το εκανα για να μην ακουω. Ερχοταν η γειτονισσα και καθοταν με την μητερα μου στην κουζινα. Η φωνη της επεφτε σαν χαλαζι κι ετρεχα στην βρυση για να το λιωσω.

Οταν πριν απο λιγα χρονια ο τεχνικος εβαλε σε λειτουργια το καινουριο μου ερκοντισιον και με κοιταξε περηφανος λεγοντας «Ακου! Τιποτα! Καμια σχεση με την μπουλντοζα που ειχες», ηθελα να του πω «Παρ'το οπως ειναι και βαλε παλι την μπουλντοζα μου στον τοιχο». 
Αρχισα να καπνιζω με το ερκοντισιον αναμμενο, για να ταλαιπωρηθει και να αρχισει συντομα να ασθμαινει οπως το παλιο.

Τα μουρμουρητα, η βρυση, το κλιματιστικο, ο ανεμιστηρας. 

Και στον δρομο, παντα η μουσικη.

Εκτος κι αν φυσαει πολυ. Οταν φυσαει πολυ ειναι το αγαπημενο μου. Ο αερας στα αυτια μου ειναι ικανος να σβησει οχι μονο τους απροσκλητους θορυβους της πολης, αλλα και ο,τι μπορει να εχει περισσεψει μεσα στο κεφαλι μου. Σηκωνει ολη τη σκονη, οπως οταν ανοιγουμε τα παραθυρα στο σπιτι και ο,τι υπαρχει στο πατωμα γλιστραει προς το μπαλκονι.

Αν δεν φυσαει ομως, ο μονος τροπος να διασχισω εναν δρομο για να παω στη δουλεια το πρωι ή στους φιλους μου το βραδυ, ειναι να ακουω τραγουδια πολυ δυνατα. Οσο πιο ηρεμο ειναι ενα τραγουδι, τοσο πιο δυνατα το ακουω. Το βημα μου ειναι ασταθες χωρις μουσικη. Σαν να με κλοτσανε στις φτερνες οι κορνες των αυτοκινητων.  

Κι αν τυχει και ξεμεινω απο μπαταρια στο ipod, αρχιζω να μουρμουρω ενα τραγουδι καθως περπατω. Κι οταν υπαρχουν πολλοι ανθρωποι στους δρομους και ντρεπομαι λιγο, τοτε πιανω το κινητο μου και κανω οτι το τραγουδω σε καποιον.


3. cian ciarán - outside in

04. Shearwater - Animal Joy

05. Archive - With Us Until You're Dead
06. Eugene McGuinness - The Invitation to the Voyage
07. Jake Bugg - Jake Bugg
08. Saint Saviour - Union

09. Jason Lytle - Dept. of Disappearance

10. Ezra Furman - The Year of No Returning

11. Lone Wolf - The Lovers

12. Boy Friend - Egyptian Wrinkle
13. Black Marble - A Different Arrangement 
14. Lambchop - Mr. M 
15. Perfume Genius - Put Your Back N 2 It 
16. The 2 Bears - Be Strong 
17. Stagnant Pools - Temporary Room 
18. All will be Quiet - On the First Day 
19. Exitmusic - Passage 
20. Wymond Miles - Under the Pale Moon