Τι εμαθα για τους ανθρωπους απο το ταξιδι μου στη Γη

Οι ανθρωποι δεν εχουνε πλαγιές
δεν συμπαθουν τα περιστερια
διανυουν αποστασεις με αεροστατα
γεμιζουν τα ψυγεια τους με φρουτα

Μπορουν να στηριχτουν στο ενα ποδι
αρκει να εχουν και το αλλο
Μπορουν να δουν μες στο σκοταδι
εκτος κι αν ερθει ξαφνικα

Φτυνουν τις μασκες τους για να γυαλισουν
παιρνουν βαθιες αναπνοες 
κι οταν τελειωσει ο αερας τους
αποσκιρτουν στα βραχια

Οι ανθρωποι δεν ειναι κοφτεροι
ουτε απαλοι, ουτε αστραφτουν
Στεκονται ιδρωμενοι και ρωτουν
«Περασε το λεωφορειο;»

χωρις να βλεπουν ποιον ρωτανε.

Βλεπουνε ονειρα, τα ιδια
πως χανουν τα δοντια τους ή τα παιδια τους
και ζωγραφιζουν
αλλοι καλα κι αλλοι οχι τοσο