Πώς ηταν, δεν μπορω να θυμηθω,
χωρις αιμα το λιβαδι
προβατα σκυλοι και ενυδριδες
φλαμινγκος και μικροι δεινοσαυροι
Τρωμε τωρα, τρομαγμενοι,
ψυχανθή και δημητριακα
Οι τοιχοι σφιγγουν το νερο της βροχης
και τις κραυγες των τυφλων αστρων
Τα ιχνη μας μοιαζουν με μικρους ταφους
για τα παιδια που θα'ρθουν
Θα πρεπει λοιπον να τα κοψουμε ή να τα καψουμε
Ομως αυτα δεν τα επιτρεπει η εκκλησια·
πρεπει να σκαψουμε
Ενας σπασμενος γιγαντας περπαταει μπροστα μας.
Πιαστε τον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου