19.8.11

albertina passage








Οι ψηλες γριες βαφουν τα νυχια τους στο δρομο.
Πατω ενα ξυλο κι ειμαι απο κατω τους, πισω αριστερα.
Στο ταμειο κανουν ολοι τους ψιλα, για να κατουρησουν.

Θυμαμαι ολες τις γλωσσες που μιλω στα ονειρα μου και δινω οδηγιες στον χαμενο αερα, πώς να φτασει στις στεγες.



Δεν ειμαι τρελος μα, οταν σπαω, γεμιζω τα ασυλα της πολης με τα απροσαρμοστα κομματια μου


Κι ετσι εχω ενα ματι σε καθε λοφο.



Δεν υπάρχουν σχόλια: