blogovision #12 (ludopatini)

12. Lykke Li - Wounded Rhymes

Είναι δύσκολο να εξηγήσω γιατί έχω στο Νο12 τον δίσκο που περιέχει το τραγούδι από το οποίο έχω εμπνευστεί την κλίμακα δυσανεξίας μου, την περίφημη κλίμακα I follow. Είναι η κλίμακα μέσω της οποίας μπορείς να δηλώσεις τη δυσαρέσκειά σου για κάτι από το 1 έως το I follow rivers. Και δε μισώ μόνο το remix, μισώ και το αυθεντικό, μισώ τα όργανα που το παίζουν, μισώ τη στιγμή που κάποιος το σιγοτραγούδησε και είπε «α ωραίος ρυθμός», μισώ τη γη πάνω στην οποία γράφτηκε και μισώ όλον κι τον κόσμο γιατί μέσα ζει κι αυτό. 

Το παράξενο είναι ότι δε μισώ τη Lykke Li. Αντιθέτως η Lykke Li με συναρπάζει. Τη βρίσκω φανταστική. Ενα κράμα ευαισθησίας, παράνοιας και αγριάδας. Αν ήμουν άντρας, θα ήταν ο Alex Turner μου. Κι ο δίσκος της είναι για μένα ίσως το πιο αντιφατικό, ετερόκλητο αλλά ταυτόχρονα μαγικά στρωτό, ιδιαίτερο άλμπουμ της χρονιάς, μια κραυγή προς τα μέσα. Η Lykke Li δεν ουρλιάζει στον κόσμο, ουρλιάζει μέσα στο κεφάλι της. Κι η ηχώ που αυτό κάνει, είναι που δεν μας αφήνει τοσους μήνες να κοιμηθούμε.    

Με διαφορά το καλύτερο βίντεοκλιπ της χρονιάς.

Previously:

13. Forest Fire - Staring at the X

14. Clap Your Hands Say Yeah - Hysterical

15. Crystal Stilts - In Love With Oblivion 

16. The Cults - The Cults

17. Destroyer - Kaputt

18. Acrylics - Lives and Treasures

19. Dum Dum Girls - Only In Dreams

20. Adele - 21