No 10 Twin Shadow - Confess
Βότκα πορτοκάλι
Δεν υπάρχει τίποτα που να μου λείπει περισσότερο από τα 80s. Ο,τι και να λέτε για τα κοκόρια από τσιμέντο, τις διαστημικές βάτες, τα ντεγκραντέ κουρέματα και τις λευκές γόβες, η δεκαετία του '80 ήταν αυτό που εννοούσαν όταν έλεγαν παράδεισος. Ισως επειδή ήταν η δεκαετία που ήμασταν παιδιά. Αλλά και τι δεκαετία ήταν. Πολύ πριν τα 10 καθόμασταν στο μπροστινό κάθισμα του αυτοκινήτου και δε φορούσαμε καν ζώνες ασφαλείας, οι γονείς μας κάπνιζαν στο παιδικό μας δωμάτιο, κανείς δεν νοιαζόταν τι ώρα γυρνούσαμε σπίτι από την πλατεία, είχαμε τηλέφωνο ντούμπλεξ κι ακούγαμε τα τηλεφωνήματα της θείας μου στoν πρώτο, με 100 δραχμές αγοράζαμε το μισό περίπτερο, για να παίξει το βίντεο το βάζαμε όρθιο, τραγουδούσαμε "εκείνο το τραγούδι που πάει νανα νανα να" στο δισκάδικο για να το συμπεριλάβουν στην (παράνομη) κασέτα με τα ξένα διάφορα, τα μεσημέρια του καλοκαιριού κλαίγαμε από το πολύ καρπούζι, όταν θέλαμε να γελάσουμε βάζαμε να παίξει μια βιντεοκασσέτα του μπαμπά μου που είχε γράψει εικόνα από ομιλία του Αβέρωφ και ήχο από διαφημίσεις, στο Χολαργό περνούσε τα απογεύματα παγωτατζής, όλα τα διαμερίσματα είχαν τα κλειδιά πάνω στην πόρτα και στο κρυφτό κρυβόμασταν στα ξένα σπίτια, κι όταν προς τα τέλη της δεκαετίας ήπιαμε το πρώτο μας ποτό, σε μια ντίσκο καλοκαιρινή που ίσως να την έλεγαν Φοίνικα και έπαιζε μια μουσική που είχε τόσα σύνθια που μάθαμε να συνδυάζουμε το συνθεσάιζερ με την ευτυχία, ήταν βότκα-πορτοκάλι. Πες με τρελή, όλα αυτά τα θυμήθηκα ακούγοντας Twin Shadow, αλλά αυτό που με βασανίζει περισσότερο από εκείνη την πρώτη μέρα που έβαλα το Confess και ξέχασα να το βγάλω, είναι τι απέγινε η βότκα-πορτοκάλι.
#11 Lawrence Arabia - The Sparrow
#12 Jessie Ware - Devotion
#13 Rufus Wainwright - Out of the Game
#14 Pan Pan - That pink dot up in the sky
#15 Lambchop - Mr M
#16 Menomena - Moms
#17 Perfume Genius - Put your back N2 lt
#18 Porcelain Raft - Strange Weekend
#19 Chromatics - Kill for love
#20 Heartless Bastards - Arrow
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου