blogovision #8 (by ludopatini)

No 8 Electric Guest - Mondo

Είμαι νίντζα και το κέφι μου θα κάνω

Πιθανότατα οι περισσότεροι από εσάς να έχετε μεγαλώσει αρκετά ώστε να πιστεύετε ότι δεν υπάρχουν πραγματικοί νίντζα. Φυσικά κάνετε λάθος. Νίντζα υπάρχουν. Αυτή την εποχή μάλιστα ξεχωρίζουν εύκολα. Είναι όλοι αυτοί που εν μέσω των χειρότερων γιορτών στην πρόσφατη ιστορία της χώρας, τα φτωχικά, ταλαιπωρημένα παράθυρά τους σε στριμωγμένα διαμερίσματα πάνω από κεντρικές λεωφόρους όπως η Αλεξάνδρας, η Χαμοστέρνας ή η Κωνσταντινουπόλεως, βρίσκουν τη διάθεση και το κουράγιο να τα στολίζουν λαμπερά με πολύχρωμες γιρλάντες, φωτάκια που καμιά φορά παίζουν παράφωνη μουσική, αγιοβασίληδες που σκαρφαλώνουν στα κάγκελα και ψεύτικα χριστολούλουδα. Οταν τα χαζεύω κολλημένη από κάτω σε κάποιο μποτιλιάρισμα σκέφτομαι πως χρειάζεται -και καμιά φορά αρκεί- μια μικρή ρωγμή από ελπίδα ή κέφι για να σωθεί η παρτίδα. Αλλά ακόμη κι αν δε σωθεί, πάλι χρειάζεται. Ισως και πάλι αρκεί. 

Σε μια χρονιά που οι πιο αγαπημένες μου μουσικές, οι οποίες ουσιαστικά αρχίζουν να ξετυλίγονται από αυτό το σημείο της λίστας και μετά, είναι στη μεγάλη πλειοψηφία τους αλαφροίσκιωτες ψυχές που για διάφορους λόγους βασανίζονται, περίπου όπως βασανίστηκα κι εγώ φέτος, οι Electric Guest ήταν αυτή η χαρωπή 90s εξαίρεση, αυτό το παραληρηματικό γέλιο που σε πιάνει στις πιο ακατάλληλες στιγμές -στους χωρισμούς, στις κηδείες, στις κρίσιμες εξετάσεις. 

Εμείς οι νίντζα τα χρειαζόμαστε κάτι τέτοια. Ενίοτε κιόλας μας αρκούν. 

#9 The Heavy - The Glorious Dead

#10 Twin Shadow - Confess

#11 Lawrence Arabia - The Sparrow

#12 Jessie Ware - Devotion

#13 Rufus Wainwright - Out of the Game

#14 Pan Pan - That pink dot up in the sky

#15 Lambchop - Mr M

#16 Menomena - Moms

#17 Perfume Genius - Put your back N2 lt

#18 Porcelain Raft - Strange Weekend

#19 Chromatics - Kill for love

#20 Heartless Bastards - Arrow