Το ωδειο

-Ποσο καιρο εισαι τωρα εδω;

-Ηρθα πριν απο οκτω μηνες.

-Πώς εισαι;

-Καλυτερα.

-Εδω πώς ειναι;

-Δεν μου αρεσει ο θυμος εδω. Δεν μου αρεσει ο θυμος της μικρης πολης. Δεν μου αρεσει το «περιπου» μιας μικρης πολης.

-Ηρθες ομως απο μια μεγαλη πολη, οπου σιγουρα υπαρχει περισσοτερος θυμος.

-Οι ανθρωποι εδω ειναι διαφορετικα θυμωμενοι. Ζουν σαν να ειναι αξιοι της μοιρας τους. Δεν μου αρεσει αυτη η εκφραση. «Αξιος της μοιρας του». Ειναι αφοπλιστικη. Κυριως επειδη δεν εχει κανενα νοημα. 
Τελος παντων, ειμαστε ατυχοι εμεις που μεγαλωσαμε εδω γιατι εδω μονο εχουμε να επιστρεψουμε, αν το θελησουμε. Εδω, που ειναι «λιγο απο ολα». Αλλά παντα λιγο. Δεν υπαρχουν ακρα. Οι ανθρωποι στις μικρες πολεις μαλλον θυμωνουν επειδη ο ρυθμος της ζωης ειναι εντονος χωρις να συμβαινει κατι εντονο. Εκει που εισαι στην υποτιθεμενη κινηση ή περιμενεις στην ουρα και νιωθεις οτι ζεις στο κεντρο του συμπαντος γιατι εισαι πολυ στρεσαρισμενος αρα εισαι σημαντικος, ξαφνικα τρως στα μουτρα μια ελλειψη, μια στερηση απο αυτες που σου προσφερει απλοχερα η επαρχια και μπαινεις στη θεση σου. Απο το οτι δεν ηρθε ποτέ στον κινηματογραφο η ταινια που ηθελες να δεις μεχρι το οτι τα ραφια στο σουπερ μαρκετ ειναι αδεια επειδη ειχε απαγορευτικο χτες. Κι αλλο ειναι να ζεις καπου οπου, δε γαμιεται, μπαινεις στο αυτοκινητο σου και πας στο διαολο για μια μερα. Εδω ειναι νησι. Υπαρχουν φυσικα ορια. Ουτε στον διαολο δεν μπορεις να πας. Πρεπει να τον βρεις εδω. 

-Δεν εισαι της αποψης «Ναι αλλά η θαλασσα ειναι πεντε λεπτα απο το σπιτι μου»...

-Η θαλασσα δεν πρεπει να ειναι πεντε λεπτα απο το σπιτι κανενος.

-Εσυ τι στερεισαι οταν εισαι εδω;

-Δεν ξερω. Το δικαιωμα να μενω κλεισμενος στο σπιτι για μερες, αλουστος και τεμπελης ενω εξω γινεται της καριολας. Το δικαιωμα να αδικω την πολη. Και να ξερω οτι ανα πασα στιγμη, αν νιωσω καλα, αν εχω τα χρηματα, αν χτυπησει το τηλεφωνο, μπορω να κανω αυτο που θελω να κανω. 

-Αυτο ειναι το μεγαλυτερο πλεονεκτημα μιας μεγαλης πολης;

-Οχι. Το μεγαλυτερο πλεονεκτημα ειναι οτι δεν βλεπεις τους φιλους σου καθε μερα. Σου τους ρουφανε η αποσταση και ο χρονος και σου τους φτυνουν πανω σου τα σαββατοκυριακα για να συμβει κατι μαγικο.

-Η μεγαλυτερη δυσκολια ποια ειναι;

-Τωρα πια, οτι ολοι εχουν σημαντικοτερα προβληματα απο τα δικα σου. Ειναι αδυνατον να κερδισεις την προσοχη των αλλων με τη δυστυχια. Κι ετσι εισαι αναγκασμενος να γινεις ενδιαφερων με αλλους τροπους. Πιο περιτεχνους. Με κουραζει αυτο. Θελει σχεδιο. Και σπανια οι αλλοι αγαπουν την εκδοχη του εαυτου μας που αγαπαμε κι εμεις. 

-Και τι πιστευεις οτι βλεπουν τελικα σε εσενα;

-Δεν ξερω. Βλεπουν κατι που μου ειναι φυσικο να ειμαι και που ευτυχως δεν ειναι αντιληπτο απο εμενα. 
Γι' αυτο νιωθω καλυτερα εκει. Ειμαι απλος και συνηθισμενος για ολους τους λογους που εδω ειμαι ο περιεργος, ο δυσκολος. Εκει νιωθω μια ανεπαρκεια που με ανακουφιζει. 

-Οταν ομως εισαι εδω, σου αρεσει να ξεχωριζεις.

-Παλια ναι. Ηθελα να δειχνω στους φιλους μου εδω οτι υπαρχει κι αλλο. Οτι καθε μερα πρεπει να ειναι ξεχωριστη. Δεν γινεται να συναντιομαστε και να μην το θυμομαστε. Δεν πιστευα οτι ημουν καλυτερος απο τους αλλους, ουτε απο εκεινους που απερριπτα, μου αρεσει να χανομαι στο πληθος. Απλως το πληθος εδω δεν μου αρεσει. Ειναι πολυ συγκεκριμενο. Και δεν υπαρχει αρμονια.

-Και υπαρχει αρμονια σε μια μεγαλη πολη;

-Μπορει να ειμαστε ολοι διαφορετικοι. Μας κουρδιζει ομως η πολη. Μας συντονιζει. Ειναι κατι εξωγηινο. Εδω παιζουν ολοι το ιδιο οργανο. Κι οχι επειδη γουσταρουν ολοι το ιδιο οργανο. Αλλά επειδη το ιδιο οργανο παιζει και ο διπλα. Επειδη αυτο το οργανο διδασκουν φετος στο ωδειο και αμα σας αρεσει. 
Μια φιλη μου εδω, εχει το μαγαζι της απεναντι απο μια κυρια που πουλαει παντοφλες. Καθε μερα η κυρια την ρωταει 
«Ολα καλα;» 
και η φιλη μου της απανταει 
«Ναι». 
Και η κυρια επιμενει: 
«Σιγουρα; Ολα μα ολα καλα;» 
και η φιλη μου αναγκαζεται να της πει 
«Ενταξει, οχι και ολα». 
Και τοτε η κυρια μπαινει ικανοποιημενη στο παντοφλαδικο της. 

-Τι κανεις λοιπον;

-Τι κανω;

-Οσο εισαι αναγκασμενος να ζεις εδω. Τι κανεις για να μην ερχεσαι αντιμετωπος με ολα αυτα που σε φορτιζουν αρνητικα.

-Το καλοκαιρι ηλιοθεραπεια. Τον χειμωνα ταινιες.

-Ταινιες;

-Βλεπω ταινιες. Μια καλη ταινια μπορει να σου σωσει τη ζωη. Ο Θεος χαμογελασε πλατιά οταν οι ανθρωποι ανακαλυψαμε το σινεμα.