το κεφαλι

δεν βλεπω τις διαφορες αναμεσα στα πραγματα




ακουω που μιλουν για την ξαφνικη μπορα
και μπορει οντως να βρεχει
ομως ειναι το ιδιο με χτες που δεν εβρεχε
και με προχτες που δεν εβρεχε



θα μπορουσα να ζησω με λιγοτερες λεξεις.

κι ας μου φαινονται ιδιες ολες 

δεν καταλαβαινω τι λενε οι αλλοι
και θα καταλαβαινω λιγοτερα οταν δεν θα μιλουν πια.


τα ξερω ολα γιατι ολα ειναι το ιδιο πραγμα



εχω παει εκει που δεν εχω παει
γιατι ειμαι ακινητος σε αυτο το σωμα.

η καρδια μου χτυπαει δυνατα οταν
θυμαμαι πολυ λιγα πραματα. 
μερικες φορες ρωταω. 
αλλά πολυ λιγο με ενδιαφερει να μαθω.
θελω να ξυπνω και να ξερω, να κοιμαμαι και να ξεχνω.

σημερα, ημουν με το ιδιο κεφαλι αγκαλια, αυτο που θα εχω αγκαλια
θαμμενος.

.
οι ωκεανοι θα σπρωχνουν βιαστικά 
χιλιαδες ψαρια μεσα στο κρανιο μου.

Δεν εχω συγχωρεσει. Δεν εχω ντραπει.
Δεν βλεπω ποσο πιο κιτρινο ειναι το κιτρινο απο τον καθε πεθαμενο σκιουρο.
Δεν πιστευω στα χρωματα ειναι ανοητα. 



κανείς
δεν με ξερει και κανενας δεν
θελει να με κανει ευτυχισμενο σαν να εχει εντολη απο τον Θεο να με κανει ευτυχισμενο.

Ειναι ολοι τους γεματοι λεπτομερειες. Υπαρχει πολυ φως.

Πολλα αλογα. Δεν ξερω απο πού ερχονται.