γιατι μου αρεσει το φθινοπωρο

Εμενα μου αρεσει το φθινοπωρο, γιατι βραδιαζει πιο νωρις κι ετσι εχουμε για περισσοτερες ωρες τα αστερια και το φεγγαρι.
Αλλά και το φεγγαρι να μη βγει, εχουμε τα συννεφα που φωτιζουν τον ουρανο, ενω την ημερα τον σκοτεινιαζουν.
Δηλαδη το φθινοπωρο, αλλαζουν θεσεις η μερα και η νυχτα.
Και οι ανθρωποι αλλαζουν θεσεις. Αυτοι που ηταν χαρουμενοι με το καλοκαιρι, το φθινοπωρο ειναι μελαγχολικοι και αντι για πετσετες, παιρνουν μακρυμανικα οταν φευγουν απ' το σπιτι, για παν ενδεχομενο. Το φθινοπωρο αλλαζουν τα ενδεχομενα. 
Εμενα δεν αλλαζει η διαθεση μου. Μπορει να προτιμω το φθινοπωρο απο το καλοκαιρι, αλλά δεν ειμαι πιο χαρουμενος το φθινοπωρο, γιατι αυτο που με κανει λυπημενο δεν ειναι το καλοκαιρι. Και ολα αυτα που μου αρεσουν, δεν ειναι πραγματα που εχουν να κανουν με την ευτυχια. Ειναι απλως πραγματα, αστέρια, μυρωδιες. Θα μπορουσα να πω οτι ειμαι τυχερος που αγαπω το φθινοπωρο. Ομως δεν ξερω πόσο θα το αγαπουσα αν ημουν πιο ευτυχισμενος.


Το φθινοπωρο θυμομαστε ανθρωπους που δεν ετυχε να συναντησουμε το καλοκαιρι, δεν ετυχε να τους χρειαστουμε ή να μας χρειαστουν γιατι το καλοκαιρι φερνει πολλους ανθρωπους και ειμαστε απασχολημενοι γιατι θελουμε να τους γνωρισουμε καλα, να μαθουμε καινουρια πραγματα και να νιωσουμε οτι, εκτος απο την πολλη ζεστη, ηρθε και καποια μεγαλη αλλαγη. Το καλοκαιρι ειναι μια παραμονη πρωτοχρονιας που κραταει τρεις μηνες. 
Οταν ομως φευγει το καλοκαιρι, τα παιρνει ολα μαζι του. Χλωμιαζουμε παλι, δεν φοραμε τα καταλληλα ρουχα... Και τοτε ξυπνά μεσα μας η αναγκη να δουμε αν ειναι ολα στη θεση τους, εκει που ηταν πριν τον καυσωνα, τα μπανια και τα χρωματιστα ποτά. Κι οταν δεν ειναι εκει, ή οταν εχουν αλλαξει πολυ αυτα που νομιζαμε οτι ειχαν μια σταθεροτητα, τοτε λεμε οτι μεγαλωσαμε. Μεγαλωνουμε πιο πολυ με την πρωτη βροχη απ' ο,τι μεγαλωνουμε στα γενεθλια μας.